Trądzik różowaty

Na trądzik różowaty cierpią najczęściej kobiety chociaż w tej najcięższej postaci występuje on zazwyczaj u mężczyzn. Choroba rozwija się nawet kilkadziesiąt lat, by wreszcie wystąpić w najbardziej ostrej postaci, kiedy pacjent osiąga wiek około 40-50 lat. Trądzik różowaty jest chorobą dermatologiczną niezwykle uciążliwą dla chorego, przede wszystkim ze względów estetycznych. Ponieważ jest to choroba przewlekła to jej leczenie jest długotrwałe – nierzadko z tego powodu u pacjenta dochodzi do obniżenia samopoczucia a nawet stanów depresyjnych.

Kto jest narażony na występowanie?

Jak wspomnieliśmy we wstępnie to przede wszystkim kobiety. Wpływ na to mają przede wszystkim zaburzenia hormonalne – ciąża, menstruacja oraz menopauza.
Bez względu na płeć, trądzik różowaty pojawia się też w wyniku nieodpowiednio stosowanej diety (przewaga cukrów prostych, ostrych przypraw, alkoholu), przewlekłego stresu czy nawet chorób układu pokarmowego – tutaj wymienić można przewlekłą zgagę, nadkwasotę oraz chorobę wrzodową żołądka.

Trądzik różowaty może być też dziedziczony, może pojawić się również w wyniku nieodpowiednich kosmetyków, tutaj zauważyć trzeba, że niekorzystne są kosmetyki z alkoholem.

Pamiętajmy również, że trądzik różowaty występuje częściej u osób, które w młodości cierpiały z powodu trądziku młodzieńczego.
Okazuje się, że na trądzik różowaty cierpi nawet 10% populacji ludzkiej. Nie są to jednak pewne statystyki bowiem część chorych nie zgłasza się do dermatologów w celu leczenia zmian skórnych tego rodzaju.

Jakie są objawy?

Początkowo to rumień, który pojawia się w wyniku podrażnienia skóry – silny wiatr, mróz czy kosmetyki mogą wpływać niekorzystnie. We wstępnej fazie zaczerwienienie jednak znika. Później zaczynają pękać naczynka, to tzw. pajączki. W późniejszym etapie pojawiają się też czerwonawe krostki niewielkich rozmiarów a rumień nie znika z twarzy praktycznie wcale. Trądzik różowaty zajmuje przede wszystkim centralną część twarzy, to czoło, policzki, nos i broda. Warto też wiedzieć, że u ponad 30% cierpiących na trądzik różowaty pojawia się postać oczna choroby.

Postać oczna dotyczy około 30% pacjentów z trądzikiem różowatym. Występuje w niej zapalenie powiek, spojówek i tęczówki. U nieleczonych pacjentów choroba może objąć również przednią komorę oka oraz rogówkę. Zajęcie rogówki może być przyczyną ślepoty i w konsekwencji wymagać przeszczepu tego narządu. Chorzy skarzą się głównie na uczucie „piasku pod oczami” oraz światłowstręt. Zajęcie oczu często jest obustronne, a ciężkość nie zawsze koreluje z ciężkością zajęcia skóry. Pacjenci z tą postacią wymagają leczenia przy współpracy dermatologów i okulistów – mówi dr n. med. Marta Malek, dermatolog Clinica Cosmetologica

Jak leczyć?

Leczenie trądziku różowatego powinno przebiegać przede wszystkim w sposób indywidualny.

Lekarz powinien wziąć pod uwagę zaawansowanie choroby, objawy oraz ogólny stan skóry pacjenta. Najczęściej leczenie przebiega dwuetapowo. Jednocześnie stosuje się antybiotykoterapię w postaci leków doustnych o działaniu przeciwgrzybiczym i przeciwdrożdżakowym – to na przykład metronidazol. Równocześnie pacjent stosuje maści i kremy do smarowania miejscowego o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym.
Ważna jest również odpowiednia pielęgnacja skóry – kosmetyki do twarzy nie powinny zawierać przede wszystkim alkoholu.

Bibliografia

1. C. Vincent, Trądzik różowaty – aktualne poglądy na etiopatogenezę, Dermatologia Estetyczna, 2009
2. E. Robak, L. Kulczycka, Trądzik różowaty – współczesne poglądy na patomechanizm i terapię, Postępy higieny i medycyny doświadczalnej, 2010
3. A. Zalewska-Janowska, H. Błaszczyk, Trądzik różowaty, Choroby skóry, Warszawa, 2009