Pęcherzyca – przyczyny i objawy

Choć pęcherzyca kojarzona jest przede wszystkim z chorobą dermatologiczną, to jednak jej podłoże jest o wiele poważniejsze. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że jest to choroba na tle autoimmunologicznym, która zazwyczaj przechodzi w stan przewlekły, a w formie najczęściej spotykanej jest bardzo uciążliwa oraz ciężka dla ludzkiego organizmu. Istotne jest szybkie jej rozpoznanie oraz rozpoczęcie leczenia jeszcze zanim zostaną wprowadzone do organizmu najpoważniejsze i najcięższe w terapii zmiany.

Pęcherzycy częstotliwość i przyczyny

Pęcherzyca jest chorobą na tle autoimmunologicznym, co oznacza, że atakuje układ odpornościowy, a co za tym idzie – jest zwykle chorobą przewlekłą. Bardzo często towarzyszy rozmaitym infekcjom, które spowodowane są zaniedbanymi stanami zapalnymi skóry.

Niejednokrotnie uznaje się ją za chorobę towarzyszącą zmianom nowotworowym oraz innym chorobom na tle autoimmunologicznym.

Pęcherzyca, mimo swojego ciężkiego przebiegu, występuje raczej rzadko. Częściej zdarza się u osób, które zamieszkują tereny wilgotne i bardzo gorące. U mężczyzn występuje zazwyczaj tak samo często, jak i u kobiet. Zwykle pojawia się między 30 a 60 rokiem życia, choć może również dawać pierwsze objawy w późniejszym wieku. Bardzo rzadko dochodzi do jej pojawienia się u dzieci – takie stany wywoływane są zwykle nieprawidłowościami w gospodarce odpornościowej organizmu oraz np. nowotworami w młodym wieku.

Objawy pęcherzycy

Wyróżnia się różne objawy pęcherzycy, w zależności od tego, z jakim jej rodzajem mamy do czynienia. Najbardziej pospolita i najcięższa w przebiegu jest pęcherzyca zwykła, która atakuje nie tylko skórę, ale również błony śluzowe jamy ustnej. Na początku pojawiają się niewielkie skupiska czerwonych grudek, które szybko zmieniają się w łatwe do przebicia pęcherze, zasychające dla odmiany w bolesne strupki. W tym przypadku pęcherze często zlokalizowane są w pachwinach, na obszarach owłosionych, ale również błonach śluzowych nosa, jamy ustnej, krtani czy pochwy i odbytu. Pęcherzyca liściasta obejmuje wyłącznie skórę, przez co jest lżejsza w przebiegu.

Obie formy pęcherzycy powodują jednak pojawienie się bolesnych nadżerek.

Leczenie pęcherzycy

Zazwyczaj po zdiagnozowaniu pęcherzycy podaje się glikokortykosteroidy, połączone z lekami immunosupresyjnymi. W niektórych formach, szczególnie przy wykwitach skórnych, stosowane jest leczenie miejscowe w postaci maści. Stosuje się również leczenie w formie kąpieli odkażających. Niezbędne jest zachowanie odpowiedniej higieny ciała.

Bibliografia

1. Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski, Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006
2. Carson P.J., Hameed A., Ahmed A.R, Influence of treatment on the clinical course of pemphigus vulgaris, Journal of the American Academy of Dermatology, 1996
3. Yeh S.W., Sami N., Ahmed R.A., Treatment of pemphigus vulgaris: current and emerging options, American journal of clinical dermatology, 2005