Diagnoza i leczenie prosaków.

Istnieje wiele rozmaitych defektów skóry, które budzą w osobach nimi dotkniętych strach, tymczasem nie są wcale groźne. Nie inaczej jest również z prosakami, które powszechnie dotykają spory procent społeczeństwa. Ich rozpoznanie zazwyczaj nie przysparza żadnych problemów, zaś w razie wątpliwości dermatolog jest w stanie szybko wykonać różnicowanie względem innych, zakaźnych chorób. Czym więc są prosaki, dlaczego powstają oraz jak się je leczy?

Co to są prosaki?

Prosaki to niewielkie zmiany na skórze w postaci grudki, której średnica rzadko przekracza 2 mm. Zmiany te są zwykle białawe bądź żółtawe, często w kolorze skóry. Mogą występować w skupiskach, niby małe, wypukłe punkciki. W istocie są to jedynie zmiany kosmetyczne, spowodowane zbyt dużym łojotokiem w obrębie mieszków włosowych. Nie wiadomo do końca, z jakiego powodu prosaki pojawiają się u konkretnych osób, wiadomo jednak, że często zanikają samoczynnie.

Sprawdź także: Znamiona kiedy są groźne

Gdzie występują prosaki?

Najczęściej zmiany tego rodzaju pojawiają się w obrębie twarzy – przy ustach czy na skroniach – ale równie często dotykają także obszarów intymnych. Mogą pojawiać się zarówno na wargach sromowych, jak i całym penisie oraz jądrach. Często ich występowanie w tym obszarze jest kojarzone ze zmianami spowodowanymi chorobami wenerycznymi – warto więc w razie ich pojawienia się skonsultować sprawę z lekarzem.

Jak leczy się prosaki?

Nie ma żadnej metody leczenia prosaków, jako że nie wiadomo, jak one powstają i czym są konkretnie spowodowane. Często zmiany zanikają samoczynnie, np. u niemowląt. Są obojętne na stosowanie leków przeciwzapalnych, przeciwbakteryjnych czy przeciwgrzybicznych. Można usuwać je podczas zabiegów w gabinecie kosmetycznym, jednak mają tendencję do nawracania.

Bibliografia

1. Ramesh Bansal, Dermatology, Venereology, Leprology Cosmetology and AIDS, JP Medical Ltd, 2012
2. William D. James, Timothy Berger, Dirk Elston, Andrews' Diseases of the Skin, Clinical Dermatology. Elsevier Health Sciences, 2015